Stop toch met het vertalen van bedrijfssoftware!

Vanaf 2003 ben ik bezig met Microsoft CRM. Versie 1.0, die alleen in Amerika verkocht mocht worden. Pas in februari 2004 kwam versie 1.2 beschikbaar voor de Europese markt, toen voor het eerst ook in het Nederlands (en naast het Engels nog 14 andere talen). Ik was natuurlijk heel erg benieuwd hoe termen als ‘marketing’ en ‘ service’  vertaald zouden zijn. Wel, u raadt het vast al, deze termen waren gewoon onvertaald gebleven. Het zijn immers internationale begrippen. Gelukkig waren termen als ‘save’ wel verteld in ‘opslaan’  en was het Engelse ‘open’ vertaald met ‘ openen’. Ik kan me voorstellen dat dat toch wel heel erg handig was voor al die ongeschoolde CRM gebruikers in Nederland…

Wie wel eens komt op administratieve afdelingen van bedrijven, moet hebben gemerkt dat daar een voor buitenstaanders volstrekt onbegrijpelijk jargon gesproken wordt. “Heb jij de file met AO’s nog voor de R13 kunnen uitprinten? Anders moeten we weer wachten tot de volgende R, en dat kan zomaar ten koste gaan van de SVG’s.”, vraagt bijvoorbeeld iemand. “Ja ik heb ze klaarliggen, maar ik leg ze nog even langs de kaderstromingen”, antwoordt een ander dan… Volstrekt onbegrijpelijk voor een normaal mens, en ook volledig specifiek voor elk bedrijf, of elke branche.

Bij het bouwen  van ERP en CRM pakketten wordt er geprobeerd generieke termen te verzinnen voor specifieke begrippen. Termen als ‘ tussenorder’ en ‘voorraadbereik’  zijn daarmee geïntroduceerd. Volstrekt onzinnige termen, die je pas begrijpt als je het definitie handboek van de leverancier hebt doorgeworsteld. Bij een implementatie worden deze termen dan altijd meteen weer vervangen door de termen die binnen de implementerende onderneming gebruikt worden.

Bij vertaling van oorspronkelijk Engelstalige ERP of CRM software in het Nederlands worden de onzinnige, bedachte generieke Engelse termen vertaald in onzinnige en bedachte Nederlandstalige termen, die vervolgens bij implementatie als eerste weer vervangen worden.

En dit alles terwijl beheerders vaak smeken om een Engelstalige interface, omdat alle server applicaties sowieso toch al Engels zijn.

Maar goed, er zullen wel weer heel veel mensen veel geld verdienen met het vertalen van bedrijfssoftware. Maar ik pleit er toch voor onmiddellijk met die onzin te stoppen, en CRM en ERP applicaties gewoon in het Engels te implementeren.

Over de relatie met mijn tandpasta producent

In de valse hoop toch nog iets van glans te geven aan mijn al lang verrotte gebit, poets ik mijn tanden sinds jaar en dag met Ultrex tandpasta. Mijn keus voor dit merk maak ik ondertussen uit gewoonte, en eigenlijk al lang niet meer bewust. Een enkele keer, bijvoorbeeld als ik bij iemand logeer of wanneer ik in een hotel slaap en ik mijn eigen tandpasta vergeten ben, poets ik mijn tanden met pasta van een ander merk, en die vind ik dan meestal vies smaken. Daarom koop ik zelf toch steeds weer Ultrex.

Van de week kreeg ik ineens een brief van Ultrex. Ik vermoed dat ze mijn adres via de Albert Heijn bonuskaart gekregen hebben. Ze wisten klaarblijkelijk dat ik klant ben, en ze vonden het nodig mij te melden dat zij een nieuw computersysteem geïmplementeerd hadden. “Hierdoor zijn wij eindelijk in staat om rechtstreeks met u als klant-sinds-jaren in gesprek te komen”, schreef Ultrex. En ze hadden meteen maar een login voor mij aangemaakt, waarmee ik rechtstreeks toegang kon krijgen tot informatie in hun nieuwe systeem. Ik zou mijn eigen adres kunnen wijzigen, en zelfs een gepersonficeerde enquête over mijn Ultrex gebruik kunnen invullen. Voor het internetportaal hadden ze de originele naam “My Ultrex”  bedacht.

Ik heb de brief meteen verscheurd, want: IK WIL HELEMAAL GEEN DIALOOG AANGAAN MET DE PRODUCENT VAN MIJN TANDPASTA!! IK WIL DAT ZE ME MET RUST LATEN!!!

Ach, ach dat arme Ultrex! Ze hebben vast heel veel geld betaald aan een snel babbelende consultant, die ze verteld heeft over customer intimacy, co-creation en het belang van het kennen van de eindklant. En ze zijn overal ingetrapt: een duur CRM systeem, een portal voor de eindklanten, een campagne… Maar één ding hebben ze verzuimd. Ze hebben het nagelaten om te onderzoeken of de klant wel een relatie met hen als leverancier wil hebben. Ze hebben de dialoog via het aloude push-mechanisme opgedrongen. Ze hebben niet geluisterd, maar gesproken.

Diezelfde avond heb ik getwitterd en geblogd over dat arme Ultrex. Maar dat was eigenlijk dom van me. Ze zullen het niet lezen. Ze zijn te druk met zenden…